Πρόσεξε τις σκέψεις σου

Πρόσεξε τις σκέψεις σου γίνονται  λόγια.

Πρόσεξε τα  λόγια σου γίνονται  πράξεις.

Πρόσεξε τις  πράξεις σου γίνονται  συνήθεια.

Πρόσεξε τις συνήθειες σου γίνονται  χαρακτήρας .

Πρόσεξε το χαρακτήρα σου γίνεται  πεπρωμένο.

                                                       

ΧΑΛΙΛ  ΓΚΙΜΠΡΑΝ

                  “...Εγώ ο άνθρωπος , τέλος δεν έχω...”

            Ο Χαλίλ Γκιμπράν δεν ήταν μόνο ένας ποιητής αλλά και ένας φιλόσοφος. Ήταν ένας μάγος των ψυχών, όπως αναφέρει ο μύθος για τον Ορφέα, μόνο που αυτός μάγευε όχι με την φλογέρα αλλά με τα λόγια του.

            Η ποίησή του είναι έντονα επηρεασμένη από την ανατολική διδασκαλία. Η γνώση που κατέχει για την Φύση και τον Άνθρωπο ή ο γλυκός και τρυφερός του λόγος που αγγίζει σαν απαλό χάδι την ψυχή μας;

            Στην συνέχεια θα δούμε κάποια αποσπάσματα της ποίησής του. Μια από τις πιο βασικές ερωτήσεις της φιλοσοφίας είναι «τι είναι ο άνθρωπος;» Οι σκέψεις του, τα συναισθήματα του, η ζωτική του ενέργεια, το πνεύμα , η ψυχή του;

            Από το βιβλίο ο τρελός παραθέτω το παρακάτω κομμάτι από αυτό. “...με ρωτάς πώς γίνηκα τρελός. Να πως: Μια μέρα, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί ξύπνησα από ύπνο βαθύ και ανακάλυψα πως όλες οι μάσκες είχαν κλεφτεί -και οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μέσα σε εφτά ζωές...

      

            ...Για πρώτη φορά ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια  τώρα. και μέσα σε έκσταση φώναξα: Ευλογημένοι οι κλέφτες που έκλεψαν τις μάσκες μου. Έτσι γίνηκα τρελός. (σελ. 11 ο Τρελός)

          

           Αυτό το σημείο μας θυμίζει επίσης τον άνθρωπο που βγαίνει από την σπηλιά του Πλάτωνα και λούζεται στο φως της αλήθειας απαλλαγμένος από τις αλυσίδες του.

         “.... Να θυμάσαι ότι η θεïκότητα είναι ο πραγματικός εαυτός του ανθρώπου. (σελ.55 Φωνή του Δασκάλου)

        “ Είσαστε πνεύματα παρόλο που κινείστε μέσα σε σώματα, και σαν το λάδι που καίει μες στο σκοτάδι είστε φλόγες παρ’όλο που διατηρείστε μέσα σε λυχνάρια. Αν δεν ήσασταν τίποτα άλλο παρά σάρκες, τότε η παρουσία μου μπροστά σας και η ομιλία μου θα ήταν κάτι το άδειο, σαν να μιλούν δύο νεκροί. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει...” (σελ. 34 Κήπος του Προφήτη)

           

          Σαν φιλόσοφος πρεσβεύει την Ανεξιθρησκία  “σ’ αγαπώ αδερφέ μου όποιος κι αν είσαι είτε λατρεύεις το θεό σε εκκλησία, είτε γονατίζεις στο ναό σου, είτε προσεύχεσαι στο τζαμί σου. Εσύ κι εγώ είμαστε όλοι παιδιά μιας πίστης γιατί τα διάφορα μονοπάτια της θρησκείας είναι δάχτυλα του χεριού ενός γεμάτου αγάπη Ανώτερου Όντως έτοιμο να τους δεχτεί όλους...”

          “...Ο Θεός έφτιαξε την αλήθεια  με πολλές πόρτες για να δέχεται κάθε πιστό που τις χτυπάει...”

         “...Ο αληθινά θρήσκος άνθρωπος δεν ασπάζεται μια Θρησκεία κι εκείνος που ασπάζεται μια θρησκεία δεν έχει καμία..” (σελ. 175 θησαυρός σοφίας)

            Αυτά λοιπόν είναι λίγα από τα αποσπάσματα των λόγων ενός ποιητή που ξέρει να αναζητά, να αφουγκράζεται μέσα του, να γαληνεύει με αυτό το ήρεμο πάθος την ταραγμένη ψυχή των ανθρώπων.

     

Αλήθεια - Θεία Άλη

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΚΡΑΤΥΛΟΣ  421

ΕΡΜ :  Ρωτώ λοιπόν για τα σπουδαιότερα και τα ωραιότερα, δηλαδή για την αλήθεια και το ψεύδος και το όν και γι αυτό το ίδιο, για το όποιο μιλούμε τώρα, δηλαδή για το όνομα , για ποιο λόγο ονομάστηκε έτσι.

Σ Ω: Υπάρχει λοιπόν κάτι πού το ονομάζεις μαίομαι (ερευνώ);

ΕΡΜ : Μάλιστα το να ζητώ (ερευνώ).

 Σ Ω:  Φαίνεται λοιπόν ότι αυτό το όνομα απαρτίζεται από ολόκληρη πρόταση πού λέει ότι το όνομα είναι ον, στο όποιο φέρνει ή έρευνα. Αυτό θα το εννοούσες ευκολότερα σ' εκείνο που λέμε ονομαστόν . Γιατί εδώ λέει καθαρά ότι πρό­κειται για το όν, πού είναι αντικείμενο έρευνας (ον ου μάσμα εστίν ).Ώς προς το όνομα αλήθεια, και αυτό μοιάζει με τα άλλα ονόματα και φαίνεται ότι είναι σύνθετο, γιατί φαίνεται ότι εκφράζεται με αύτη τη λέξη, δηλαδή την αλήθεια, ή θεία κίνηση του όντος, τι δηλαδή είναι θεία άλη (ορμή). Το ψευδός όμως είναι το αντίθετο της κινήσεως βλέπουμε λοιπόν ότι ξανάρχονται οι βρισιές σ' εκείνο πού είναι σταματημένο και αναγκάζεται να ησυχάζει, και παρομοιάζεται με τους κοιμισμένους ανθρώπους (τοις καθεύδουσι) άλλα, επειδή προστέθηκε το ψ, κρύβει λίγο τη σημασία αυτού του ονόματος. Το ον και ή ουσία συμ­φωνούν με το αληθές, αν προστεθεί το ι' γιατί ον σημαίνει ι ό ν (κινούμενο ) και το μη ον (ουκ ον) πάλι, όπως μερικοί το ονομάζουν, θέλει να πει ουχί ον . 

Ερμογένης: ἐρωτῶ δὴ τὰ μέγιστα καὶ τὰ κάλλιστα, τήν τε “ἀλήθειαν” καὶ τὸ “ψεῦδος” καὶ τὸ “ὂν” καὶ αὐτὸ τοῦτο περὶ ὧν νῦν ὁ λόγος ἡμῖν ἐστιν, “ὄνομα,” δι' ὅτι τὸ ὄνομα ἔχει.

Σωκράτης:μαίεσθαι οὖν καλεῖς τι;

Ερμογένης:ἔγωγε, τό γε ζητεῖν.

Σωκράτης:ἔοικε τοίνυν ἐκ λόγου ὀνόματι συγκεκροτημένῳ, λέγοντος ὅτι τοῦτ' ἔστιν ὄν, οὗ τυγχάνει ζήτημα <ὄν>, [τὸ] “ὄνομα.” μᾶλλον δὲ ἂν αὐτὸ γνοίης ἐν ᾧ λέγομεν τὸ “ὀνομαστόν”: ἐνταῦθα γὰρ σαφῶς λέγει τοῦτο εἶναι ὂν οὗ μάσμα ἐστίν. [421b] ἡ δ' “ἀλήθεια,” καὶ τοῦτο τοῖς ἄλλοις ἔοικε [συγκεκροτῆσθαι]: ἡ γὰρ θεία τοῦ ὄντος φορὰ ἔοικε προσειρῆσθαι τούτῳ τῷ ῥήματι, τῇ “ἀληθείᾳ,” ὡς θεία οὖσα ἄλη. τὸ <δὲ> “ψεῦδος” τοὐναντίον τῇ φορᾷ: πάλιν γὰρ αὖ λοιδορούμενον ἥκει τὸ ἰσχόμενον καὶ τὸ ἀναγκαζόμενον ἡσυχάζειν, ἀπείκασται δὲ τοῖς καθεύδουσι: τὸ ψεῖ δὲ προσγενόμενον ἐπικρύπτει τὴν βούλησιν τοῦ ὀνόματος. τὸ δὲ “ὂν” καὶ ἡ “οὐσία” ὁμολογεῖ τῷ ἀληθεῖ, τὸ ἰῶτα ἀπολαβόν: ἰὸν γὰρ [421c] σημαίνει, καὶ τὸ “οὐκ ὂν” αὖ, ὥς τινες καὶ ὀνομάζουσιν αὐτό, “οὐκ ἰόν.”

Η έννοια της Zωτικής Ενέργειας (ZE) είναι δύσκολο να ορισθεί. Μπορούμε να πούμε ότι είναι η γενεσιουργός αιτία της ζωής, μια φυσική δύναμη που διαπερνά τα πάντα και αποτελεί θεμελιώδη ιδιότητα του σύμπαντος. H ZE είναι που μας διαφοροποιεί από τα άψυχα αντικείμενα.  Όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί αναφέρονται στη ZE, οι κινέζοι την ονόμασαν Tσι, οι Ινδοί Πράνα, οι Έλληνες Πνεύμα. Ιδιαίτερα οι Κινέζοι ανέπτυξαν την γνώση της ZE σε θαυμαστά επίπεδα με εφαρμογές στην ιατρική, την τέχνη και την επιστήμη. Γνωστά παραδείγματα αποτελούν το Qigong, τοTai-Chi-Chuan, ο βελονισμός, καθώς και το Shiatsu στην Ιαπωνία. Ένα άτομο είναι υγιές, ισορροπημένο και δημιουργικό, όταν η ροή της ZE είναι επαρκής και γίνεται χωρίς εμπόδιο.

 Η μικρή ουράνια κυκλοφορία CONCEPTION VESSEL

(συνδέοντας τους μεσημβρινούς DU & REN)

Μικροκοσμική τροχιά-η μικρή κυκλοφορία

Η σύνδεση αυτών των δυο μεσημβρινών ονομάζεται μικρή κυκλοφορία-η μικροκοσμική  τροχιά -για να συνδεθούν (αφού η περιοχή του στόματος δημιουργεί μια απόσταση) ενώνουμε τα δόντια και αφήνουμε την γλώσσα να ακουμπήσει απαλά στον ουρανίσκο. Μπορείτε να εξασκήσετε την μικρή κυκλοφορία στέλνοντας την προσοχή  σας στα βασικά σημεία ξεκινώντας από το κάτω νταντιέν (qihai) κατεβαίνοντας στο περίνεο (huiyin),  ανεβαίνοντας στο mingmen, μετά στο dazhui (αυχένας), baihui (κορυφή της κεφαλής) και μετά κατεβαίνοντας προς τα κάτω περνώντας από το Shangzhong (κέντρο του στέρνου) και καταλήγοντας στο κάτω νταντιέν

The Human Life Ciycle

Η θεωρία του Σαμσάρα ή όπως είναι γνωστή

 ως ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος,

 ειναι όρος σανσκριτικός – Samsara και σημαίνει την περιστροφή

 και την εναλλαγή; Είναι η περιστροφή που σχηματίζεται

 από τη δύναμη μιας αρχικής πνοής και συνάμα αιτίας, 

που θέτοντας σε συνεχή κίνηση έναν τροχό εξακολουθητικών

 αιτίων και αποτελεσμάτων, οδηγεί τη μονάδα στον ωκεανό 

των γεννήσεων και των θανάτων.

 Ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος, 

είναι συνδεδεμένος με το κάρμα σημαίνει γενικά "δράση".

Ετυμολογικά η λέξη "Καρ" σημαίνει δράση

 ενώ η λέξη "μα" σημαίνει το αποτέλεσμα.

Κατά τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό,

το κάρμα αναφέρεται στην έννοια του νόμου της σχέσεως

 μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος προσδιορίζοντας

 ότι κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα αιτίας του παρελθόντος

και συγχρόνως αιτία άλλων πράξεων που θ΄ ακολουθήσουν

στο μέλλον. Σύμφωνα με τη δοξασία αυτή, το κάρμα ακολουθεί

τον άνθρωπο κατά τις επίγειες ενσαρκώσεις του,

 τις συνθήκες των οποίων και προσδιορίζει.

Έτσι, όσο ο άνθρωπος εξελίσσεται τόσο λιγότερο εξαρτάται

 από τα δεσμά του κάρμα, με συνέπεια να καταστεί

 ο ίδιος συνειδητός δημιουργός των συνθηκών της ζωής του.

Η σχέση αιτίου αποτελέσματος και εμμέσως η ηθική συνέπεια

του νόμου του κάρμα στα πλαίσια της χριστιανικής διδασκαλίας

έχει διατυπωθεί ότι αντιστοιχεί στη ρήση

 του αποστόλου Παύλου όπου επισημαίνεται:

 «Μὴ πλανᾶσθε, Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται·

 ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει»

Ο χρόνος

Στις παλαιότερες κοινωνίες ο χρόνος δεν βιωνόταν 

ως μια γραμμική διαδοχή γεγονότων ίδιας σημασίας και τάξης.

 Παλιότερα για τον άνθρωπο υπήρχαν δυο τύποι χρόνου,

ο ιερός και ο εκκοσμικευμένος.

 Ο πρώτος βιωνόταν στις θρησκευτικές γιορτές,

 ο δεύτερος στη συνηθισμένη καθημερινή ζωή.

 Οι θρησκευτικές γιορτές επικαιροποιούσαν

ξανά τα ιερά γεγονότα της παράδοσης,

 έτσι η συμμετοχή των ανθρώπων σε αυτές σηματοδοτούσε

την έξοδό τους από το συνηθισμένο χρόνο

και την είσοδό τους στον ιερό χρόνο. 

Οι θρησκευτικές γιορτές είχαν περιοδικότητα, 

έτσι ο ιερός χρόνος ήταν επίσης κυκλικός. 

Ο ιερός χρόνος ήταν αφιερωμένος στην καρδιά,

 στον εαυτό, στους άλλους, στον Θεό,

 και δεν μετριόταν σε λεπτά, ώρες ή μέρες.

 Λειτουργούσε θεραπευτικά, ως βάλσαμο,

εναρμονίζοντας τον άνθρωπο ξανά με την ουσία

της ύπαρξής του. Αυτό με τη σειρά του

 προκαλεί ανάλογα συναισθήματα,

όπως μια αίσθηση ολότητας όσον αφορά τον εαυτό μας,

 μια μεγαλύτερη αίσθηση ενότητας

 με τους άλλους γύρω μας και τον κόσμο, 

και βέβαια μεγάλη μείωση του άγχους. 

Σήμερα η αίσθηση του ιερού χρόνου,

 μαζί και τα οφέλη της, έχει γενικά χαθεί.

 Διατηρούμε βέβαια τις περιοδικές γιορτές μας (Πάσχα,

Χριστούγεννα κλπ.) αλλά δεν τις βιώνουμε ως κάτι ιερό,

 ως προϋπόθεση επαφής με το Θείο και ταυτόχρονα

με τον εσώτερο εαυτό μας, αλλά απλά ως ένα έθιμο,

 μια ευκαιρία να ξεσκάσουμε και να ξεχαστούμε.

Τις υπόλοιπες μέρες τρέχουμε να προλάβουμε.

 "Δεν μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι για δεύτερη φορά.»

  -- Ηράκλειτος (540 - 480 π.Χ.)

Το μήνυμά του ήταν ότι η πραγματικότητα αλλάζει διαρκώς,

είναι μια συνεχής διαδικασία,  και όχι κάτι στάσιμο και σταθερό.

Η παροιμιώδης φράση που χαρακτηρίζει

τη φιλοσοφία του Ηρακλείτου είναι :

"Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ'αυτό μένειν".

Πιστός στο «τα πάντα ρει» υπενθύμιζε ότι

 «δεν μπορείς να μπεις δυο φορές στον ίδιο ποταμό»

επειδή ανά πάσα στιγμή ο ποταμός αλλάζει,

οπότε ποτέ δεν είναι ο ίδιος ποταμός.

Zhuang Zhou,(莊周)

Ο άνθρωπος στον οποίο το Τάο δρα ανεμπόδιστα

δεν βλάπτει καμία άλλη ύπαρξη με τις δράσεις του.

Εν τούτοις δεν θεωρεί τον εαυτό του

σαν καλόκαρδο η ευγενικό.

Ο άνθρωπος στον οποίο το Τάο δρα ανεμπόδιστα

δεν νοιάζεται για τα συμφέροντα του

και δεν περιφρονεί  άλλους που νοιάζονται.

Δεν αγωνίζεται σκληρά για να κάνει λευτά

και δεν ανάγει σε αρετή τη φτώχεια.

Πορεύεται στο δικό του δρόμο χωρίς να στηρίζεται σε άλλους

και δεν περηφανεύεται που βαδίζει μόνος.

Αν και δεν ακολουθεί το πλήθος

δεν διαμαρτύρεται γι αυτούς που το κάνουν.

Αξιώματα και αμοιβές δεν τον αγγίζουν.

Η ατίμωση και η ντροπή δεν τον αποθαρρύνουν.

Δεν ψάχνει πάντα για το σωστό και το λάθος

 πάντα αποφασίζοντας με ένα “ Ναι“ η ένα  “ Όχι ”.

Γι αυτό και οι αρχαίοι είπαν:

“Ο άνθρωπος του Τάο άγνωστος παραμένει

και τέλεια ενάρετος, χωρίς μα επιδεικνύει τίποτα.

Ο “Αληθινός Εαυτός” είναι ο ”Μη Εαυτός”

και ο πιο σπουδαίος άνθρωπος

είναι Κανένας”.

           

ΑΥΤΑΠΑΠΑΤΗ

Μια φορά, εγώ, ο Τσουάνγκ Τσου ονειρεύτηκα ότι ήμουνα μια πεταλούδα και πετούσα δώθε κείθε· από κάθε άποψη ένιωθα ότι ήμουν πεταλούδα.

Ένιωθα κι ακολουθούσα μονάχα τις πεταλουδίσιες μου επιθυμίες

 και δεν είχα συνείδηση της ανθρώπινής μου ταυτότητας.

 Ξαφνικά, ξύπνησα και ανακάλυψα ότι ήμουν 

πλαγιασμένος— ξανά ο ίδιος μου ο εαυτός!

Τώρα, δεν ξέρω αν ήμουν τότε ένας άνθρωπος

 που ονειρευόμουν ότι ήμουν πεταλούδα

 ή είμαι τώρα μια πεταλούδα

που ονειρεύεται ότι είμαι άνθρωπος.

                     Dreaming ~ Y ~ Realing

Once upon a time, I, Chuang Chou, dreamt I was a butterfly,

 fluttering hither and thither, to all intents and purposes a butterfly.

 I was conscious only of my happiness as a butterfly,

 unaware that I was Chou. Soon I awaked, and there I was, 

veritably myself again. Now I do not know whether 

I was then a man dreaming I was a butterfly, or whether

 I am now a butterfly, dreaming I am a man.”

~ Zhuangzi

Pablo Neruda Muere lentamente

Αργοπεθαίνει (Muere lentamente)

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,

επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,

όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,

όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,

όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει

όποιος έχει την τηλεόραση για μέντωρα του

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος,

όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου

και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης

αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,

που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,

που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι"

όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,

όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του,

 για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο,

όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, 

να ξεγλιστρήσει απ' τις πανσοφές συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει,

όποιος δεν διαβάζει,

όποιος δεν ακούει μουσική,

όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,

όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,

όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη

ή για την ασταμάτητη βροχή 

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του 

πριν καν την αρχίσει,

όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει

ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,

όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός

χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη

από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.

Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή

θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.

Muere lentamente

Muere lentamentequien se transforma en esclavo del hábito,

repitiendo todos los días los mismos trayectos,

quien no cambia de marca,

no arriesga vestir un color nuevo y no le habla a quien no conoce.

Muere lentamente quien hace de la televisión su gurú.

Muere lentamente quien evita una pasión,

quien prefiere el negro sobre blanco y los puntos sobre las "íes"

a un remolino de emociones,

justamente las que rescatan el brillo de los ojos,

sonrisas de los bostezos,

corazones a los tropiezos y sentimientos.

Muere lentamente quien no voltea la mesa cuando 

está infeliz en el trabajo,

quien no arriesga lo cierto por lo incierto para ir detrás de un sueño,

quien no se permite por lo menos una vez en la vida, 

huir de los consejos sensatos.

Muere lentamente quien no viaja,

quien no lee,

quien no oye música,

quien no encuentra gracia en sí mismo.

Muere lentamente quien destruye su amor propio,

quien no se deja ayudar.

Muere lentamente,

quien pasa los días quejándose de su mala suerte

o de la lluvia incesante.

Muere lentamente,

quien abandona un proyecto antes de iniciarlo,

no preguntando de un asunto que desconoce

o no respondiendo cuando le indagan sobre algo que sabe.

Evitemos la muerte en suaves cuotas,

recordando siempre que estar vivo exige un esfuerzo mucho mayor

que el simple hecho de respirar.

Solamente la ardiente paciencia

hará que conquistemos una espléndida felicidad. 

Pablo Neruda

Ητανε της τύχης μου να υποφέρω όσα υπόφερα και της τύχης μου να αγωνιστώ όπως αγωνίστηκα, να αγαπήσω και να τραγουδήσω όπως τραγούδησα. Γνώρισα σε διάφορα σημεία της Γης το θρίαμβο και την ήττα, έχω ζωντανή στη μνήμη μου τη γεύση του ψωμιού, αλλά και τη γεύση του αίματος. Τι περισσότερο μπορεί να θέλει ένας ποιητής; Η ζωή μου στάθηκε η ίδια η ποίησή μου και η ποίησή μου υπήρξε το στήριγμα όλων των αγώνων μου.

— Πάμπλο Νερούδα

http://toaromazois.blogspot.gr/2011/09/blog-post_866.html